طراحی سازه های فضاکار
قاب‌های
فضایی معمولاً با استفاده از ماتریس سختی،
طراحی می‌شوند. ویژگی ماتریس سختی، مستقل بودن آن نسبت به تغییرات زاویه‌ای است.
اگر مفصل‌ها به حد کافی محکم و سخت باشند، برای سادگی در محاسبات، می‌توان از
تغییرات زاویه‌ای صرف نظر کرد. بسیاری از شرکت‌ها به صورت تخصصی به طراحی و اجرای
این سازه در پروژه‌های بزرگ پرداخته‌اند. در زیر مراحل اجرای این پروژه‌ها آمده‌است.
1.
طراحی: (مدل‌سازی در Formian و انتقال و
ادیت نقشه در AutoCad)
2.
محاسبات: (توسط نرم‌افزار 89 Sap-AISC ASD)
3.
تولید هموندها
4.
رنگ‌آمیزی هموندها
5.
ستون گذاری
6.
بافت سازه فضاکار
7.
نصب سازه فضاکار
8.
نصب پوشانه
·
گسترش و تثبیت تمامی اعضای سازه به صورت یکجا، سپس نصب آن
محل دائمی.
·
گسترش و تثبیت تمامی اعضای سازه در بخش‌های کوچک بر روی
زمین سپس بالا بردن آن‌ها تا موقعیت نهایی و نصب روی تکیه‌گاه دائمی.
·
گسترش و تثبیت اعضای سازه قطعات بزرگتر روی زمین سپس بالا
بردن و نصب آن‌ها در هوا به قسمت‌هایی از سازه که قبلاً نصب شده‌اند.
·
گسترش و تثبیت اعضای سازه به صورت یکجا بر روی زمین سپس
بالا بردن و نصب آن در محل دائمی.
از
روش‌های یاد شده روش اول به دلیل وزن سازه و دشواری عملیات نصب اجزا در ارتفاع
بلند کمترین کاربرد را در میان سایرین ارد.[۶]
مدل‌سازی سازه[ویرایش]
امروزه
در کشورهای صنعتی و پیشرفته با تعریف کاتالوگ محصولات از فولاد و بتن تا سنگ نما
در نرم‌افزارهای مدل‌سازی اطلاعات
ساختمان BIM سازنده، طراح و مالک به سادگی در مراحل
ابتدایی با انتخاب محصول مشخص شده و جایگذاری آن در مدل با خصوصیات و رفتار ناشی
از قرارگیری هر المان در ساختمان آشنا شده و می‌تواند به صرفه‌ترین انتخاب از لحاظ
اقتصادی، انرژی و مقاومت را انجام دهد.[۷]